صحرای عرفات در تاریخچه خود خاطراتی از مردان بزرگ الهی چون آدم ابوالبشرعلیه السلام ، ابراهیم خلیل الله علیه السلام ، پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله وسلم و نیز سیدالشهدا علیه السلام را دارد که با حضور شان عرفه را نور افشانی کردند و خود نیز از تلالو پرتوهای رحمت و عنایت الهی در این میعادگاه عارفان متبرک شدند. دل در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود. آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است.

الهی دستم گیر که دست آویز ندارم و عذرم بپذیر که پای گریز ندارم.

الهی من کیستم که ترا خواهم چون از قسمت خود آگاهم ، از هر چه می پندارم کمترم .

الهی اگر مجرمم، مسلمانم و اگر بد کرده ام پشیمانم.

الهی ظاهری داریم بس شوریده و باطنی داریم بخواب غفلت آلوده و دیده ای پر آب؛ گاهی در آتش می سوزیم و گاهی در آب دیده غرق .

الهی اگر طاعت بسی ندارم، اندر دو جهان جز تو کسی ندارم.

الهی نام تو ما را جواز، مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان، لطف تو ما را عیان.

الهی اگر پرسی حجت نداریم و اگر بسنجی بضاعت نداریم و اگر بسوزی طاقت نداریم .

الهى، اين بنده از روى خود شرمنده است، چگونه از پروردگارش شرمسار نباشد.

الهى، از كتاب ها پاسخ پرسش خواستن و حلّ مشكل طلبيدن عيال سفره ی ديگران بودن است ؛ يا غَنی و يا مُغنی يا مَلیءُ و يا مُعطی، تا كى جيره خوار اين و آن باشم و در كنار خوان آنان نشينم ؟!

الهى، روزگارى تو را به آواز بلند مي خواندم، اكنون از آن استغفار مى كنم كه « اِذ نَادَی رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيّاً ».