خانم رفیعی پور:کانال شعر جوهریان:

پــلاسکوی تهران 
نام آتشفشان که میآید،حالم پریشان میشود 

دست و پاهایم میلرزد ، بیـد لـرزان میشود 

تا اسم پلاسکو ، از زبانِ خبرنگاری جاری میشود 

دستٍ خودم نیست ، فکرم خیلی هراسان میشود 
وقتی از دمایِ حرارتِ ۲۰۰ تا ۶۰۰ درجه حرف میزنند 

نا خودآگاه چشـم مـن فـورأ گـریان میشود 

اشک نگو ! رودِ جیحون مثال بزنی کم است 

انگار آسمــانِ دلم ابریست ، که باران میشود 
فرزندان ، منتظر بازگشتِ پدرانِ هستند 

چـه سرنوشتی ، تلفات دو چــندان میشود،

بخدا غمگینم ، از اتفاق ســُرخ پلاســکو 

که در آن ، جان انسان است ، که ارزان میشود