فاطمه الفتی:حکایت بسیار شنیدنی:

خبرى در مدينه به سرعت مى پيچد كه حضرت على (ع)، مى خواهد نخلستان خود را بفروشد.  

فقراى مدينه كه در شرايط سخت اقتصادى بودند خبر دار مى شوند و خود را به حضرت على (ع) مى رسانند.  

خريدار كه يكى از تجار مدينه است نخلستان را مى پسندد و آن را به مبلغ دوازده هزار درهم خريدارى مى كند.  

وقتى حضرت على (ع) پولها را دريافت مى كند، به افراد فقيرى كه دور او جمع شده بودند نگاه مى كند و قبل از اينكه آنها حرفى بزنند و تقاضايى بكنند به هر كدام از آنها مقدارى از آن درهم‌ها را مى دهد.  

اگر خوب نگاه كنى مى بينى كه حضرت على (ع)، تمام درهم‌ها را به فقرا داده و اكنون با دست خالى به خانه مى رود و چون وارد خانه مى شود مى بيند كه در خانه هم هيچ غذايى نيست! رسول خدا خبر دار مى شود كه حضرت على (ع) همه پول آن نخلستان را به فقراى مدينه انفاق كرده است براى همين او هفت درهم براى حضرت على (ع) مى فرستد.  

حضرت على (ع) براى خريد غذا به سوى بازار مدينه حركت مى كند.  

در بازار شخصى را مى بيند كه مى گويد: كيست كه به من مقدارى پول قرض دهد؟  

بخشش حضرت على (ع) آنقدر زياد است كه آن هفت درهم را  

به آن مرد مى دهد.  

اكنون حضرت على (ع)، در بازار ايستاده است در حالى كه هيچ درهمى نزد او باقى نمانده است.  

آنجا را نگاه كن، يك نفر در حالى كه افسار شترى در دست دارد به اين سو مى آيد. او سلام كرده و مى گويد:  

يا على، آيا اين شتر را از من خريدارى مى كنى؟  

من پول براى خريدارى آن ندارم.  

پول آن را هر وقت داشتى به من بده.  

قيمت آن چند؟  

صد درهم.  

معامله انجام مى گيرد و حضرت، شتر را تحويل مى گيرد، و آن مرد عرب مى   

رود.  

صدايى به گوش مى رسد: «اى على، اين شتر را مى فروشى؟ »  

عرب ديگرى است كه به دنبال شتر مناسبى مى گردد تا با آن به سفر برود و ظاهراً اين شتر را پسنديده است.  

آن را چند مى فروشى؟  

من آن را صد درهم خريدارى كرده ام.  

من اين شتررا صد و هفتاد درهم از شما خريدارى مى كنم.  

معامله صورت مى گيرد و حضرت على (ع) پول را تحويل مى گيرد و شتر را تحويل مى دهد.  

اكنون حضرت على (ع) در بازار مدينه به دنبال آن مردى مى گردد كه لحظاتى قبل شتر را از او خريدارى كرده بود تا بدهكارى خود را به او بدهد، اما هر چه مى گردد او را پيدا نمى كند.  

خدايا آن مرد كجا رفته است!  

آنجا را نگاه كن!  

رسول خدا در گوشه اى ايستاده است و دارد به حضرت على (ع) نگاه مى كند و لبخند مى زند.  

شايد تعجب كنى كه چرا پيامبر در اين موقعيت، لبخند مى زند.  

اين يكى از لبخندهاى زيباى پيامبر است كه در تاريخ ثبت شده است و حتما حكمتى دارد.  

آيا شما راز لبخند پيامبر را مى دانيد؟  
على (ع) نگاهش به پيامبر مى افتد كه به او تبسّم مى زند، على (ع) جلو مى آيد و عرض ادب و سلام مى كند.  

اى على، تو به دنبال آن مردى مى گردى كه شتر را به تو فروخت؟  

آرى، پدر و مادرم به فداى شما باد.  

اى على، آن كسى كه شتر را به تو فروخت جبرئيل بود و آن كس كه شتر را از تو خريد ميكائيل بود و آن شتر هم از شترهاى بهشتى بود و آن. درهم‌ها نيز از طرف خدا بود. 
📚صحیح بخاری