در مسیر یار:💐🍃🌻🍃💐
دل؛ به چه کسی داده ای؟
رُوِیَ عَن عَلِیِّ اَمیرِالمُومِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ: کَما اَنَّ الشَّمسَ وَ الَّلیلَ لا یَجتَمِعانِ کَذلِکَ حُبُّ اللهِ وَ حُبُّ الدُّنیا لا یَجتَمِعانِ 

غرر الحِکَم ، صفحه 141، روایت 2513
حضرت امیر المؤمنین علی(ع) فرمودند: همان طور که خورشید و شب با یکدیگر جمع نمی شوند، محبّت و دلبستگی به خداوند نیز با محبّت و دلبستگی به دنیا جمع نمی شوند.
 خیلی زیبایی در این روایت دیده میشود. انسان اگر بخواهد بفهمد حبّ به خدا دارد یا نه، راهش چیست؟‌ این امری نیست که هفته ای و ماهی یا سالی یک بار پیش بیاید، بلکه انسان در هر روز چندین بار بر سر دو راهی دنیا و آخرت قرار می گیرد؛ 

آن هم نه فقط بُعد وجودی او، بلکه تمام ابعاد وجودی اش مثل قلب، عقل، اعضاء و جوارح، دست، پا، زبان، گوش، چشم و حتّی خطورات ذهنیّه او مثل دروغ، غیبت، تهمت، مال حرام خواری، نگاه به نامحرم و…
انسان ببیند کدام را انتخاب می کند؟ 

امر الهی را انتخاب می کند که نور است، 

یعنی محبّت و دوستی به خداوند را، 

یا اینکه معصیت را انتخاب می کند 

که ظلمت و تاریکی و محبّت و دلبستگی به دنیاست؟
 نور و ظلمت در یکجا جمع نمی شوند 

و دل ظرف محبّت خداوند است 

و دو شیء و دو چیز در او جای نمی گیرد، 

محبّت و دلبستگی به خداوند یعنی نورانیّت، نشاط، آرامش، برکت، نیکوکاری. 

و محبّت و دلبستگی به دنیا، یعنی ظلمت، تاریکی، اضطراب، افسردگی، فساد، گناه و معصیت.
حالا انسان ببیند در شبانه روز زندگی خود چه چیز را انتخاب می کند؟ این از عمل انسان معلوم می شود. 

آیا دل را در اختیار صاحب خانۀ با محبت خود و انجام فرامین او قرار داده ایم؟ 

یا اینکه با نافرمانی، معصیت و گناه صاحب خانه را از دل بیرون کرده به مستأجر و یا بالاتر به غاصبی که محبّت دنیا و شیطان است داده و دل را بیمار کرده ایم؟
انسانی که کارهای شیطانی انجام می دهد و می گوید خدا را دوست دارم، حرفش یک دروغ و فریب شیطان است. 

او دل را به شیطان تحویل داده است.
البته چون خداوند کریم، مهربان و توّاب است، 

انسان می تواند با توبه و انجام اعمال نیک دل خود را از شیطان پس گرفته و ظرف محبّت خدا کند.
پایگاه اطلاع رسانی آیت الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)
@dar_masire_yar
💐🍃🌻🍃💐